"വിവേചനമോ പിന്നാക്കാവസ്ഥയോ പരിഗണിക്കാതെ എല്ലാവര്‍ക്കും ജ്ഞാനസമ്പാദനത്തിന് ഉതകും വിധവും അങ്ങനെ അവര്‍ നല്ല പൌരന്മാരും നല്ല പൊതുസേവകരുമായി രാജ്യത്തിന്‍റെ പുരോഗതിക്കും സദ്‌പേരിനുമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നതിനുമായി സംസ്ഥാനത്തെ മുഴുവന്‍ ജനങ്ങളുടെയും വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ പൂര്‍ണചെലവ് സംസ്ഥാനം വഹിക്കേണ്ടതാണ്‌..” ഇരുന്നൂറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് 1817 ജൂണ്‍ മാസം പതിനേഴിനാണ് വിപ്ലവകരമായ ഈ തീരുമാനം പുറത്തു വരുന്നത്.  പാവപ്പെട്ടവര്‍ക്കും പിന്നാക്കക്കാര്‍ക്കും പ്രാഥമികവിദ്യാഭ്യാസംപോലും നിഷേധിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന കാലഘട്ടത്തിലാണ് നാല് മുതല്‍ പത്ത് വയസ്സുവരെയുള്ള കുട്ടികള്‍ക്ക് നിര്‍ബന്ധിത വിദ്യാഭ്യാസം നല്‍കണമെന്ന ശാസനയുമായി തിരുവിതാംകൂറിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസ ചരിത്രത്തിലെ ‘മാഗ്നാകാര്‍ട്ട’... Continue Reading →

നഗരം ചുറ്റിക്കാണാനിറങ്ങിയതാണ് നിങ്ങൾ. ഒരു റിക്ഷയിൽ. റിക്ഷക്കാരനോടൊപ്പമുള്ള ആ യാത്രയ്ക്കിടയിൽ ലോകത്ത് എന്തു സംഭവിക്കും.. രാമേശ്വരം ചുറ്റി തന്റെ ചതുർധാമയാത്രയവസാനിപ്പിക്കണം എന്ന് കരുതി ബംഗാളിൽ നിന്ന് പോന്ന ഒരു പരിവ്രാജകൻ. പോകുന്ന വഴിയിൽ മനുഷ്യരോടെല്ലാം വാമൊഴി സംസ്‌കൃതത്തിൽ സംവദിച്ചു നടന്നയാൾ ഒരു ദിവസം മൈസൂറിലെത്തി. മൈസൂർ രാജാവിന്റെ ആതിഥ്യം സ്വീകരിച്ചു കഴിയുന്നതിനിടയിൽ അവിടെ അദ്ദേഹം ഒരു തിരുവിതാംകൂറുകാരൻ ഭ്രാന്താശുപത്രി സൂപ്രണ്ടിനെ പരിചയപ്പെട്ടു. അഞ്ചുരൂപ ശമ്പളം വാങ്ങാൻ യോഗ്യതയില്ലാത്ത പിറന്ന നാട്ടിൽ നിന്നും സ്വയമുയർന്നു വന്ന ഡോ പദ്മനാഭൻ... Continue Reading →

1984ലെ ലോക്സഭാ ഇലക്ഷൻ. ബിജെപി ആദ്യമായി നേരിടുന്ന പാർലമെന്റ് ഇലക്ഷൻ. ഗുണയിൽ മത്സരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന മാധവറാവു സിന്ധ്യയെ രാജീവ് ഗാന്ധി അവസാനമണിക്കൂറിൽ മറുകണ്ടം ചാടിച്ച് ഗ്വാളിയോറിൽ മത്സരിപ്പിച്ചു. അവിടെയായിരുന്നു അടൽജി മത്സരിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്. അത് പക്ഷെ അടൽജിയെക്കാൾ തകർത്തു കളഞ്ഞത് രാജമാതാ വിജയ രാജേ സിന്ധ്യയെ ആയിരുന്നു. മാധവറാവുവിനെക്കാൾ മുന്നേ അവർക്ക് മറ്റൊരു മകനെ കിട്ടിയിരുന്നു. അടൽ ബിഹാരി വാജ്പേയീ ആര്യ സമാജക്കാരനും ആർ എസ് എസുകാരനും ഒക്കെ ആവുന്നതിനു മുന്നേ അവരുടെ മകനായിരുന്നു. അധ്യാപക ജീവിതത്തിൽ നിന്നും... Continue Reading →

പഴയൊരു കഥയാണ്.. പഴങ്കഥയല്ല..:) രാമകൃഷ്ണദേവൻ പതിവുപോലെ ധ്യാന നിരതനായി.. അയാൾ പതിയെ പുറത്ത് കടന്ന് ആ പടികളിൽ വന്നിരുന്നു. മനസ്സിലേക്ക് കൂടണയുന്ന കിളികളെ എന്നപോലെ പലചിന്തകളും പറന്നകന്നു പോയി. അയാളോർത്തു. വെറും രണ്ടാം ക്ലാസ്സ്‌ വരെ മാത്രം വിദ്യാഭ്യാസമുള്ള സാധാരണക്കാരൻ.. തന്നെപ്പോലെ ഒരു ബിരുദധാരിയെപ്പോലും ഒരു കാന്തത്തിലേയ്ക്കെന്ന പോലെ വലിച്ചെടുപ്പിച്ചു നിർത്തുന്നു. എന്തൊരു മായാജാലമാണ് ഗുരുദേവൻ എന്നോട് കാണിച്ചത്. മനസ്സിലാകുന്നില്ല..! സന്ദേഹ വാദിയായി ഈശ്വരനെത്തേടി വന്ന നരേന്ദ്രനെ നിമിഷങ്ങൾ കൊണ്ടാണ് അദ്ദേഹം നിഷ്പ്രഭനാക്കികളഞ്ഞത്. "ഈശ്വരനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ!" എന്ന്... Continue Reading →

ഒരു സമയം കഴിയുമ്പോൾ നമുക്ക് കൂടെയുള്ള പലരും ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കാൻ നമ്മളെ വിട്ടിട്ട് പോകുന്നത് നമ്മൾ കണ്ടുനിൽക്കാറില്ലേ. ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലാതെ. നിങ്ങൾക്ക് കൂട്ടായി കുറെ ഓർമകളെ വിട്ടിട്ടാണ് അവർ പോകുന്നതെങ്കിലോ. 2006ലാണ്..സംഘത്തിന്റെ രണ്ടാമത്തെ സർസംഘചാലക് ശ്രീ ഗുരുജി ഗോൾവൽക്കറുടെ ജന്മശതാബ്ദി ആഘോഷങ്ങളുടെ ഭാഗമായി ഒരു ചെറിയ പ്രഭാഷണം കോലിയക്കോട് ജംഗ്ഷനിൽ സംഘടിപ്പിച്ചു. അന്ന്, ആ പരിപാടിയ്ക്ക് മുൻപ് വ്യക്തിഗീതം ആലപിക്കാൻ ഒരു ചന്ദനക്കളർ ഷർട്ടും വെള്ളമുണ്ടും ഉടുത്തുകൊണ്ട് ഒരു മനുഷ്യൻ സ്റ്റേജിൽ കയറി. പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖവുമായി ഒരു... Continue Reading →

കല്യാണത്തിന് രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം മുന്നേ ഒരു പോലീസുകാരൻ അന്വേഷിച്ചു വീട്ടിൽ വന്നു. ഒന്നരക്കൊല്ലം മുൻപ്. അമ്മയാണ് വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്നത്. എനിക്ക് കേസിന്റെ സമൻസ് നൽകാനാണ് വന്നത് എന്ന് അയാൾ പറഞ്ഞപ്പോ അമ്മയൊന്നു തകർന്നു. "മോനോട് കല്യാണത്തിന്റെ തലേ ദിവസം കോടതിയിൽ ഹാജരാകണം എന്നു പറയണം." "വാദിയാണ്. മൊഴികൊടുക്കണം. നിങ്ങളെക്കൂടെയെ ഇനി വിസ്തരിക്കാനുള്ളൂ." അതെന്നോട് മാത്രമേ പറഞ്ഞുള്ളൂ.ഇങ്ങനൊരു വക നടക്കുന്നുണ്ട് എന്ന വിവരം തന്നെ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. കല്യാണത്തിന്റെ തലേന്നോ? "അപ്പൊ പ്രോസിക്യൂട്ടർ ?? ""അതൊരു സിപിഐയുടെ മുതിർന്ന നേതാവാണ്."... Continue Reading →

പതിനാറിടത്ത് ശരീരം ഇടർന്നറ്റു പോയിരുന്നു. ഇടത്തെ കൺപോള അറ്റുതൂങ്ങി കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. കൈകൾ മുളയ്ക്കുന്നതിനു മുകളിൽ ഒരിറ്റു മാംസം പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന അനീഷ് കരയാണ്ടിരിക്കാൻ ഒരുപാട് പാടുപെട്ടു. "കണ്ണിലാണോടാ വെട്ട്" എന്ന് ചോദിക്കുമ്പോ അവൻ "ഒന്നുമില്ലെടാ.. അത് വെറും ചോരയാ" എന്നാശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. എന്നെ ടാർജറ്റ് ചെയ്തപ്പോ അവനെ വാളോങ്ങി ഓടിച്ചു വിട്ടതായിരുന്നു. ലക്ഷ്യമേതെന്ന് അവർക്ക് നല്ല തിട്ടമുണ്ടായിരുന്നു. കൃത്യം തീർത്ത് അവർ പോയശേഷം അവൻ എന്നെത്തേടി ആധി പിടിച്ച് തിരിച്ചു വന്നതായിരുന്നു. അക്കാലത്ത് രാത്രി ഒറ്റയ്ക്ക് തിരിച്ചു... Continue Reading →

ഇന്ന് "ഒരിക്കലാ"ണെന്ന് എനിക്ക് നേരെ നീട്ടിയ മഞ്ഞയില്‍ നീല അലകുകളുള്ള ടിഫിന്‍ ബോക്സ് സ്നേഹത്തോടെ നിരസിച്ചു കൊണ്ട് അവളോട്‌ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ ഇന്നലെ എന്തൊക്കെയോ കടന്നു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. "അച്ഛന്റെ ആണ്ടാണ് നാളെ.. ബലിയിടാന്‍ പോകണം" എന്ന് മാത്രം സൂചിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവിടെ നിന്നെണീറ്റു പോന്നു. അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.. ചിന്തകള്‍ക്ക് തീ പിടിച്ചു നടന്ന ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു. അന്ന് കോളേജില്‍ നിന്നും വൈകുന്നേരം തിരിച്ചെത്തി ശാഖയും സ്വയംസേവകരുടെ വീടുകളുമായുള്ള സമ്പര്‍ക്കവും കൂട്ടുകാരുമായുള്ള സ്ഥിരം വെടിവട്ടവും കഴിഞ്ഞ് വീടെത്തുമ്പോ പാതിരായടുക്കും.... Continue Reading →